Zondag 8 december ben ik, ter ere van Wereldlichtjesdag, samen met mijn vader naar de bijeenkomst in het Ketelhuis gegaan, op de Grote Beek in Eindhoven. 


Josephine Aerts organiseerde ook dit jaar deze bijzondere, mooie en tegelijk ook intens verdrietige avond, samen met vrijwilligers. 
Veelal jonge gezinnen zagen we binnen komen.  De meeste namen een foto mee om die in de fotokamer neer te zetten, met een kaarsje erbij.



Toen we allemaal bij elkaar zaten heette Josephine iedereen welkom. Yvon Kanters zorgde voor live muziek en zong prachtig. 
Toen alle kinderen herdacht werden, werden ook de kaarsjes aangestoken.
Mijn vader besloot ook een kaarsje aan te maken. Hij verloor op 5 dec 1946 onverwacht zijn 1 jaar oudere broer Koos. Mijn vader was toen 8 jaar, Koos was 9 jaar.
Ze hingen allebei aan een aardappelwagen. Toen de kar onverwachts naar achteren reed, kwam Koos onder de wagen terecht. Hij was op slag dood. Mijn vader was van de kar af gesprongen en mankeerde niks. 
Was er toen maar een soort Wereldlichtjesdag, …. 


Oma en opa waren intens verdrietig, maar daar uiting aangeven, lukte niet. 
Koos was overleden en zijn naam werd niet meer genoemd. Het leven ging door, terwijl iedereen op zijn eigen manier in het grote gezin, met dit verdriet om ging.  Zoals ze dat in die tijd deden. 


Nu 79 jaar later krijgt Koos een kaars, met zijn naam erop.
En wordt hij herdacht. 
Wat een bijzonder moment was dat.
























Ik had ook 2 kaarsjes aangestoken. Een kaars voor Britt Havermans en een kaars voor Aaron Abusomwan.